O magnetoterapii
Leczenie magnesem znano już przed stuleciami. Nazwa magnes została utworzona
od nazwy greckiego miasta Magnezia, gdzie wydobywano magnes w surowym stanie. Istnieją niepoświadczone przekazy, że Chińczycy znali i wykorzystywali magnes
już 4500 lat p.n.e. Sproszkowany magnes w historii stosowano do celów leczniczych, np. w postaci tabletek podawano go doustnie, robiono z niego lewatywę, stosowano
go w okładach, dodawano do napoju “wiecznej młodości” itp.
pole magnetyczne
Faraday pozujący z magnesem
Szczególnie skuteczne były okłady ze sproszkowanym magnesem w celu poprawienia gojenia się ran czy w stanach pourazowych, także przy bólach stawów, kręgosłupa i leczeniu obrzęków stawów po zgnieceniu. Z historii wiemy, że już antyczni cesarze rzymscy (np. Klaudiusz) leczyli dnę moczanową kąpielą pełną “elektrycznych ryb”. Dziś już wiadomo, że rybą tą była morska raja, która przy dotknięciu powodowała wyładowania elektryczne i wytwarzała pole elektromagnetyczne.
W latach 1649 – 1655 w szwajcarskich i niemieckich hutach zostały wyprodukowane pierwsze sztuczne magnesy stałe ze stali węglowej. Pierwsze elektromagnesy w latach 1826 -1928 stworzyli Anglik W. Sturgeon i Amerykanin J. Henry. Do ich prac nawiązywał Faraday, Maxwell i Herz.
